- Καπράλος, Χρήστος
- (Παναιτώλιο Αγρινίου 1909 – Αθήνα 1993). Γλύπτης. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Ουμβέρτο Αργυρό (1929-34) και γλυπτική στο Παρίσι (ακαδημίες Grande Chaumière και Colarossi, 1934-40). Στο Παρίσι εργάστηκε ως επιμελητής στο εργαστήριο του Μαρσέλ Σιμόν. Το 1940 επέστρεψε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου ασχολήθηκε με τη χαλκογλυπτική. Από το 1951 εργαζόταν κυρίως στην Αίγινα, όπου είχε δημιουργήσει και το εργαστήριό του. Η πρώτη του έκθεση στην αίθουσα τέχνης Παρνασσός (1946) τον έκανε γνωστό στην Ελλάδα, ενώ η συμμετοχή του με μία έκθεση χάλκινων γλυπτών στην Μπιενάλε Βενετίας του 1962 έθεσε τις βάσεις για τη διεθνή αναγνώριση. Έργα του παρουσιάστηκαν σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (ΗΠΑ, Καναδάς, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο, Ιταλία, Βραζιλία κ.α.). Στα υλικά που χρησιμοποίησε συμπεριλαμβάνονται ο χαλκός, το ξύλο, το μάρμαρο, το μολύβι, ο πηλός και άλλες πρώτες ύλες. Το γνωστότερο έργο του είναι η Ζωφόρος, ένα γλυπτό μήκους 40 μ. που κοσμεί τη Βουλή των Ελλήνων και φιλοτεχνήθηκε στην Αίγινα την περίοδο 1952-56. Άλλα αντιπροσωπευτικά έργα του είναι: Η μητέρα του γλύπτη, Η αδελφή του γλύπτη, Ο Βλάχος, Χωριατοπούλα, Ο Χριστόφορος κ.ά. Ασχολήθηκε επίσης με έργα κεραμικής, με πέτρες και βότσαλα της θάλασσας, με ανάγλυφα κ.ά.
Dictionary of Greek. 2013.